Friday, August 10, 2007

குண்ட்டா கிண்ட்டே

அலெக்ஸ் ஹேலிக்கு தனது மூதாதையர்களைப் பற்றிய தகவல்களைத் தேட வேண்டும் என்கிற என்னம் தோன்றியது தற்செயலானதோ, ஆச்சர்யமானதொன்றோ கிடையாது. ஆனால் அவர் பல்வேறு சிரமங்களுக்கிடையே சேகரித்த தகவல்களை ஒரு புத்தகமாக வெளியிட்ட போது வாசகன் கண் முன்னே விரியும் காட்சிகள் உணர்த்துவது மிக அசாதாரணமானதொரு வரலாறு. ஆமாம்..... யார் இந்த அலெக்ஸ் ஹேலி? அது என்ன வரலாறு?

அலெக்ஸ் ஹேலி, இரண்டாம் உலகப் போர் சமயத்தில் பசிபிக் கடலில் பயனம் செய்யும் ஒரு சரக்குக் கப்பலில் அமெரிக்க கடற்கரைப் பாதுகாப்புப் படை சார்பாக சேர்கிறார். அங்கே இருக்கும் நூலகத்தின் மூலம் ஏற்படும் வாசிப்பு அனுபவம் அவருக்கு எழுத்தார்வத்தைத் தூண்டுகிறது. பிற்பாடு அவர் லண்டனில் ஒரு மியூசியத்துக்குச் செல்ல நேர்கிறது. அங்கே அவர் ஒரு பழங்காலத்து எகிப்தியச் சிலையைக் கான்கிறார். அதில் உள்ள எழுத்துக்களை வைத்து அதன் வரலாற்றை ஒரு ப்ரென்ச் அறிஞர் கணிப்பதையும் காண்கிறார். அப்போதே அவர் தனது முன்னோர்கள் மூலம் வழிவழியாக கடத்தப்பட்டு வரும் சில வார்த்தைகளையும், விசித்திரமான ஒலிகளையும் கொண்டு தமது மூதாதையர்களின் பூர்வீகத்தை தேட வேண்டும் என்கிற என்னம் உதிக்கிறது.

அலெக்ஸ் ஹேலி கருப்பினத்தைச் சேர்ந்த ஒரு ஆப்கரோ அமெரிக்கர்!

பல்வேறு சிரமங்களுக்கிடையே தமது பூர்வீக நாடான ஆப்ரிக்காவில் உள்ள காம்பியா சென்றடையும் ஹேலி, தனது பூர்வீக கிராமமான ஜப்பூர் கிராமத்தைச் சென்றடைகிறார். அங்கே வழக்கத்தில் உள்ள நாட்டுப்புற பாடல்களின் மூலம் தனது மூதாதையரான குண்ட்டா பிண்ட்டே பற்றிய தகவல்களையும், ஆப்ரிக்க கலாச்சாரத்தையும் உள்வாங்கி தனது முன்னோர்களின் வரலாற்றின் ஊடாக அந்தச் சமயத்தில் அமெரிக்க மூலதனத்தின் கோரப்பசிக்கு இரையான கருப்பர்களின் வாழ்வு பற்றிய தகவல்களை உள்ளடக்கி அவர் எழுதிய நாவல் தான் ஓஏழு தலைமுறைகள்ஔ - ஆங்கிலத்தில் Roots!

நாவலின் பக்கங்கள் நெடுக வெள்ளை இனவெறியர்களின் கடும் சுரண்டலுக்கும் ஒடுக்குதலுக்குள்ளான கருப்பர்களின் அழுகுரலும், ஆற்றாமையும், கையறுநிலையும், கோபமும் எதிரொலித்துக் கொண்டேயிருக்கிறது. குண்ட்டா கிண்ட்டே, ஜப்பூரின் செல்ல மகன். இயற்கையின் ஒரு அங்கமாக வாழும் கள்ளம் கபடமில்லாத அந்த மக்களின் எளிய சட்டங்களும் வாழ் நிலைகளையும் மட்டுமே அறிந்திருந்தவன். அவர்களுக்கு இருந்த ஒரே அச்சம் பிசாசுகளைப் பற்றியது மட்டுமே... அதிலும் வெள்ளைத் தோலும் முகதில் மசிரும் முளைத்த வெள்ளைப் பிசாசுகள் பற்றிய கதைகள் அக்கிராமத்தின் குண்ட்டாவைப் போன்ற சிறார்களை பலவாறு திகிலூட்டிக் கொண்டே இருக்கும். தங்களை அடிமைகளாய்ப் பிடித்துப் போகும் இந்த வெள்ளை நிற பிள்ளைப் பிடிக்கிகள் எங்கோ ஒரு தீவில் தம்மைக் கொன்று தின்பார்கள் என்றெல்லாம் குண்ட்டாவின் பாட்டி சொல்லக் கேட்டிருந்தான். வெள்ளைப் பிசாசுகள் தமக்கு அடியாட்களாக பிசாசு பாஷை பேசத் தெரிந்த கருப்பர்கள் சிலரையும் கூடவே வைத்திருப்பார்கள் என்றும் அறிந்திருந்தான்.

அந்தக் கிராமத்தவர்கள் எவரும் தனியாக எங்கும் போகக் கூடாதென்றும் உயரமான புதர்கள் இருக்கும் பகுதிக்குச் செல்லவே கூடாதென்றும் தமக்குள் கட்டுப்பாடுகள் வைத்திருந்தார்கள். எவருக்கும் நடக்கவே கூடாதென்று குண்ட்டா எதை நினைத்திருந்தானோ அது அவனுக்கே ஒரு நாள் நடந்தது.

ஒரு நாள் காட்டில் விறகு வெட்டப் போன குண்ட்டா கிண்ட்டே வெள்ளைப் பிசாசுகளிடம் மாட்டிக் கொண்டான்!

வெள்ளைப் பிசாசுகளிடம் கடுமையாக போராடிய குண்ட்டாவின் பின்னந்தலையில் கடுமையாகத் தாக்கி மயக்கமுறச் செய்ததும் ஒரு கருப்பர் இனத்தவன் தான். கருங்காலிகள் இல்லாமல் கோடரிகள் முழுமை பெறுவதில்லை - துரோகிகள் இல்லாமல் எதிரிகளின் வெற்றி உறுதிப்படுவதில்லை.

குண்ட்டா கிண்ட்டே மீண்டும் கண்களைத் திறந்த போது நிர்வானமாக ஒரு அசையும் தளத்தில் சங்கிலியால் கட்டப்பட்டுக் கிடப்பதை உணர்ந்தான். அது ஒரு கப்பல் என்று பிற்காலத்தில் தெரிந்து கொண்டான். தன்னோடு தன்னைப் போலவே சில பத்து கருப்பர் இன ஆண்களும் பெண்களும் நிர்வானமாக கட்டிப் போடப்பட்டிருப்பதையும் கண்டான்.

நாலைரை மாத கால நரகம் அதை விடப் பெரியதொரு நரகத்தில் இவர்களை தள்ளிவிட்டதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டு ஜூலை 5, 1767ம் ஆண்டு முடிவுக்கு வந்தது. அந்தக் கப்பலின் இருண்ட அடிப்பாகத்தில் நாலைரை மாதங்களாக அடைத்து கட்டிப் போடப்பட்டு மலத்துடனும், சிறுநீருடனும் ஜீவித்து...... இடையில் சில முறை தப்பிக்கும் முயற்சியாக ஏற்பட்ட கலகங்களின் காரணமாய் வெள்ளை விளார்களால் முதுகுத் தோல் உரியப்பட்டு... நம்முடைய கற்பனையின் எல்லைகளைக் கடந்ததொரு கொடூரத்தை அவர்கள் அனுபவித்தனர். பசியாலும் பட்டினியாலும் நோயாலும் சித்திரவதைகளாலும் அவர்களில் பாதிப் பேர் வழியிலேயே மாண்டு போயினர்.. குற்றுயிரும் குலை உயிருமாய் மீந்து போனவர்கள் அமெரிக்காவின் அடிமைச் சந்தைகளுக்கு ஓட்டிப் போகப்பட்டனர். அதில் குண்ட்டாவும் இருந்தான்.

தனது நாடு, மக்கள், சுற்றம், உறவுகள்... ஏன், தன்னுடைய உடல், உடலின் சக்தி என்று அனைத்தையும் இழந்த பின்னும் குண்ட்டா பிண்ட்டேவின் சுதந்திர வேட்கையும் தன்மான உணர்ச்சியும் அப்படியே இருந்தது. ஜான் வாலர் என்பவன் அவனை விலைக்கு வாங்கிப் போய் தனது அடிமைக் கூட்டத்துடன் சேர்க்கிறார். அடங்கி ஒடுங்கி அடிமைச் சேவகம் புரிய மறுக்கும் குண்ட்டா, மூன்று முறை தப்பிப் போக முயற்சிக்கிறான்... மூன்றாவது முறை பிடிபடும் போது தப்பியதற்கு தண்டனையாக தனது கால் ஒன்றை இழக்கிறான்.. ஒவ்வொரு முறையும் அவன் தப்பிய போது துரத்திப் பிடிக்க உதவியது கருப்பினத்தவன் ஒருவன் தான்!

தான் எங்கே இருக்கிறோம் என்று தெரியாது. அந்த நாட்டின் பெயர் என்னவென்று தெரியாது எது என்ன திசை என்று தெரியாது. மொழி தெரியாது. அடிமை என்றால், ஆண்டை என்றால், சட்டம் என்றால் இப்படி எதுவுமே தெரியாது குண்ட்டாவுக்கு. ஆனால் ஒன்றே ஒன்று மட்டும் தெரியும் - அது தனக்கு சுதந்திரம் இல்லை என்பது! அது மிக மிக அவசியமானதொன்று என்பதுமே.

காலை இழந்த குண்ட்டா ஜான் வாலரின் அண்ணனும் மருத்துவனுமான வில்லியம் வாலரிடம் வந்து சேர்ந்தான்... காலை இழந்து தனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட குடிசையில் தனிமையில் இருந்த குண்ட்டா, பல்லாயிரம் மைல்களுக்கு அப்பாலிருக்கும் தன் தந்தையிடம் பேசுவதாக பாவித்துக் கொண்டு தனக்குத்தானே பேசிக் கொண்டான் -

"ஓஅப்பா! இங்குள்ள கருப்பர்கள் நம்மைப்போல் இல்லை. இவர்களுடைய கை கால்களும், கண், காது, ரத்தமும், சதையும் இவர்களுக்குச் சொந்தமல்ல. இவர்கள் தமக்காக வாழறதில்லே; வெள்ளையருக்காகத்தான் வாழறாங்க. இவங்க மூச்சு விடுவதும் கூட வெள்ளையருக்காகத்தான்! இவங்களுக்கு எதுவுமே சொந்தமில்லே. சொல்லப் போனால் இவங்க குழந்தைகளும் இவங்களுக்குச் சொந்தமில்லே. வெள்ளைக் காரங்களுக்காகத்தான் அவங்களை வளர்த்து ஆளாக்குறாங்க.!"

குண்ட்டாவுக்கு வில்லியம் வாலரின் பண்ணையில் உள்ள பிடிலைய்யா என்னும் செவ்விந்தியரின் நட்பு கிடைக்கிறது. அவருடனான உரையாடல்களின் மூலம் இந்தப் புதிய உலகத்தை புரிந்து கொள்ள முயல்கிறான்.. பிடிலைய்யாவின் குடிசையில் ஒரு நாள் நடந்த உரையாடலின் போது அவர் சொல்கிறார் -

"அங்கே உங்க ஆப்பிரிக்காக்காரங்களும், இங்கே எங்க சிவப்பிந்தியரும் ஒரு விதமான தவறு செய்தாங்க. நீங்க இந்த வெள்ளைக் காரங்களை உங்க நாட்டுக்குள்ளே வரவிட்டீங்க. தின்னவிட்டீங்க. படுக்கவிட்டீங்க. பிறகு அவங்க உங்களைக் குனியவெச்சுக் குத்தும்போது, விலங்கு போட்டு இழுத்துப் போனபோதுதான் உங்களுக்குப் புரிய ஆரம்பித்தது"

புத்தகத்தை ஒரு கணம் மூடி வைத்து விட்டு ஆயாசத்தில் கண்களை ஒரு கணம் மூடினால் - மன்மோகன் சிங்குகளும், வாஜ்பேயிகளும், சிதம்பரங்களும், கருணாநிதிகளும், புத்ததேவ்களும் ராமதாஸ்களும் வந்து எரிச்சலூட்டிச் சென்றனர்

குண்ட்டாவின் துண்டாகிப் போன காலோடேயே அவனுடைய தப்பித்துப் போகும் முயற்சியும் போயாகி விட்டது.. ஆனால் தனது மக்களின் கலாச்சாரத்தை, கதையை, வாழ்க்கை முறையை தன்னுடைய தாய் மொழியான மாண்டிங்காவின் சில வார்த்தைகளைத் தன்னுடைய சந்ததியினருக்கு கடத்திச் சென்றான். அந்த மாண்டிங்கா மொழியின் வார்த்தைகள் தம்முடைய உண்மையான உச்சரிப்புகளை இழந்து விட்ட பின்னும் முன்னூறு வருடங்களுக்குப் பின்னர் குண்ட்டாவின் சந்ததியைச் சேர்ந்த அலெக்ஸ் ஹேலிக்கு அவருடைய பூர்வீகத்தை உணர்த்தும் ஒரு மந்திரச் சொல்லாகவே உறைந்து போய் விட்டிருந்தது.

புத்தகத்தை முடிக்கும் போது பின்னிரவு நேரமாகி விட்டது..

சமீப காலமாய் (அன்புத்)தொல்லைக்குள்ளாக்கி வரும் எனது 'பிரியத்துக்குரிய' ஸ்லீப்பிங் டிஸார்டர் பிரச்சினை மீண்டும் தலை தூக்கி விட்டது.. அறையைப் பூட்டி விட்டு தெருவில் உலாத்தக் கிளம்பினேன்.. அமெரிக்க மூலதனத்துக்கு அடிமைச் சேவகம் புரிய மறுத்த குண்ட்டா கிண்ட்டே அருகிலேயே நடந்து வருவது போன்றதொரு மயக்கம்.

பின்னிரவுச் சாலை கால் செண்டர் கால் டாக்ஸிக்களால் சுறுசுறுப்பாக இருந்தது. நவீன குண்ட்டாக்கள் சவக்களை தெரிக்கும் முகத்துடன் "வில்லியமாகவோ" "வாலஸ்"ஆகவோ அடுத்த ஒரு பன்னிரண்டு மணி நேரத்தைக் கொன்று போடக் கிளம்பிய வன்னமிருந்தனர். இது பதினேழாம் நூற்றாண்டல்ல என்பது லேசாக உறைத்தது - இப்போது அவனுக்கு கப்பல் தேவையில்லை. 'சரக்குகளை' இறக்குமதி செய்ய நாலரை மாதங்கள் கடலோடு போராடத் தேவையில்லை. அன்றைக்கு அவனது பண்ணைகளை கொழிக்க வைக்க கருப்பு உழைப்பு தேவைப்பட்ட போது 'சரக்குகளை' மிகுந்த கப்பலின் இருட்டறையில் அடைத்து வைத்து மிகுந்த சிரமத்தோடு கடத்திக் கொண்டு வர வேண்டியிருந்தது.. இதோ இன்று - ஏ.சி அறையில், நாலடிக்கு நாலடி கேபினில் உட்கார்ந்து கொண்டு ரிமோட் கன்சோலிலோ வெப்பெக்ஸ் கன்சோலிலோ சேவகம் கிடைத்து விடுகிறது.

ஏகாதிபத்திய மூலதனம் அன்றும் சுரண்டிக் கொழுத்தது - இன்றுமப்படித்தான்!

கருங்காலிகளிடம் அன்றைக்கும் அதிகாரமிருந்தது - இன்றைக்குமிருக்கிறது.

நவீன குண்ட்டாக்களுக்கு எல்லாம் கிடைக்கிறது - வார இறுதியில் ஜானி வாக்கர், தினமும் அணிய லெவி, லீகூப்பர்.. உடலில் தெளித்துக் கொள்ள ஜெட்டாக்.... ஆயினும் சாராம்சத்தில் பெரிதாகவொன்றும் வேறுபாடில்லை. அதே அடிமைச் சேவகம்!

அன்றைய குண்ட்டாவுக்கு சுதந்திர வேட்கையும் தன்மானமும் இருந்தது - இன்று?

- குரல்கள்